Metoda projektów

Nauczyciel powinien być przewodnikiem i doradcą w prowadzeniu dziecka do osiągnięcia sukcesu. Aby osiągnąć sukces wskazane jest stosowanie aktywizujących metod pracy. Jedną z nich jest metoda projektów. Metoda projektów polega na praktycznym działaniu dotyczącym realizacji pewnego zadania, które zaproponowały dzieci lub nauczyciel. Nauczyciel jest tu jedynie osobą wspomagającą, wyzwalającą inicjatywę dziecka. Pomysł na projekt zależy przede wszystkim od zainteresowań dzieci, lub sytuacji problemowej, w jakiej się znalazły. Najlepsze przyswojenie określonej wiedzy przez dzieci to praktyczne działanie. Następstwem  tego jest wzrost odpowiedzialności za własne postępowanie. Dzieci, które doświadczyły swobody inicjowania działań osiągają w późniejszym okresie lepsze wyniki w nauce.

Muzykoterapia

Współdziałanie czynników muzyczno – organizacyjnych decyduje o coraz większym zainteresowaniu dzieci muzyką, a tym samym nabywaniu wrażliwości estetycznej i swobody wyrażania emocji.

Poprzez muzykę dziecko kształci swoje zdolności i zainteresowania, uczy się prostych operacji myślowych; porównywania, analizy, abstrahowania, co w rezultacie daje trwały efekt poznawczy i rozwojowy. Prócz oddziaływań na sferę poznawczą „… muzyka uczy oznaczać i komunikować swoje własne sprawy i doświadczenia, a w efekcie dziecko zdobywa świadomość własnej psychiki i kontroli nad sobą”. Jeszcze do niedawna muzykoterapia była wykorzystywana jedynie w przypadkach klinicznych. Stosowanie jej do profilaktyki bądź relaksu w pracy ze zdrowymi dziećmi również przynosi bardzo dobre wyniki. Umiejętnie dobrana muzyka „wycisza” nadmierne emocje negatywne i pobudza pozytywne.

Metoda ruchowej ekspresji twórczej R. Labana

Metoda ta najczęściej nazywana jest metodą inspiracji ruchowej. Daje ona nauczycielowi dużą swobodę w posługiwaniu się nią. Instrukcja nauczyciela dotyczy tylko tego co mają robić, od inwencji twórczej, pomysłowości i fantazji dzieci zależeć będzie, jak będą to robić. Wykonywanie ćwiczeń, przez dziecko jest niepowtarzalne, charakterystyczne tylko dla niego, ćwiczy tak jak chce stojąc, siedząc, klęcząc lub leżąc. Zajęcia prowadzone są w luźno ustawionej grupie i często towarzyszy im muzyka: piosenki które dzieci znają, muzyka poważna lub taneczna. Dzieci posługują się na zajęciach różnymi formami ruchu, np.: odkrywanie, naśladowanie, inscenizacja, mimika, pantomima, gimnastyka.

Metoda Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej

W rozwijaniu logicznego myślenia i kształtowaniu pojęć matematycznych u dzieci w wieku przedszkolnym.

Kształtowanie pojęć matematycznych jest procesem ciągłym i w głównej mierze dokonuje się w naturalnych sytuacjach życia codziennego, podczas nadarzających się okazji . Głównym sposobem uczenia się matematyki jest rozwiązywanie zadań. Rozwiązanie zadania łączy się z pokonaniem przez dziecko trudności. Ważne jest, aby dziecko samodzielnie potrafiło rozwiązać te trudności.

Celem metody Edyty Gruszczyk Kolczyńskiej jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci. W tym programie treści kształcenia podzielone są na 14 bloków tematycznych.

Metoda Weroniki Sherborne

Udział w ćwiczeniach metodą W. Sherborne ma na celu stworzyć dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i w związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu dziecka zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje poczucie bezpieczeństwa. Podczas ćwiczeń dziecko może poznać przestrzeń, w której się znajduje, przestaje ona być dla niego groźna. Dlatego dziecko czuje się w niej bezpiecznie, staje się bardziej aktywne, przejawia większą inicjatywę, może być twórcze.

Metoda kinezjologii edukacyjnej Paula Dennisona

Z greckiego „kinesis” oznacza ruch, „logos” – nauka, a więc jest to nauka o ruchu, o tym jak rozwija się dziecko a także dorosła osoba, gdy wykorzystuje ruch. Kinezjologia edukacyjna zajmuje się ruchami bardzo specyficznymi, takimi, których wykonanie aktywizuje i stymuluje odpowiednie obszary mózgu, powodujące zwiększanie ilości połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu jako całości. Kinezjologia Edukacyjna, oparta na badaniach klinicznych prowadzonych przez dr Paula Dennisona i jego żonę Gail Dennison oraz ich współpracowników jest metodą wspierającą proces uczenia się. To praktyczny program, przybliżający naturalny i psychofizyczny rozwój dziecka. Wyjaśniając zasadę działania Kinezjologii Edukacyjnej, Dennison opisuje funkcjonowanie mózgu w trzech wymiarach: lateralności, ześrodkowania, koncentracji. Wymiar lateralności to możliwość skoordynowanego działania obu półkul jednocześnie, szczególnie w linii pola środkowego. Ta funkcja ma fundamentalne znaczenie dla umiejętności czytania, pisania, komunikacji, dla płynności ruchów całego ciała jednocześnie i możliwości uczenia się i poruszania jednocześnie.

Wymiar ześrodkowania jest możliwością koordynacji górnych i dolnych części mózgu. Ta zdolność jest związana z emocjami, ich ekspresją, odczuwaniem, relaksacją. Odpowiada za poczucie bezpieczeństwa, organizuje działania.

Wymiar koncentracji to skoordynowane działanie przednich i tylnych części mózgu. Jest związany z uczestnictwem, skupieniem uwagi, zrozumieniem naszych informacji w kontekście poprzednich doświadczeń. Ludzie pozbawieni tej zdolności mają zaburzoną uwagę i trudności w rozumieniu.

Gimnastyka Mózgu® integruje mózg we wszystkich trzech wymiarach, co pozwala na swobodny przepływ informacji ze zmysłów do pamięci, a następnie na pojawienie się nowego uczenia. Umożliwia to jednostce funkcjonowanie całego fizycznego i umysłowego potencjału. Każda sytuacja uczenia się posiada takie same etapy: wkład sensoryczny, czyli informacje z otoczenia przekazywane do mózgu za pomocą narządów zmysłów – integracja, asymilacja oraz działanie. Specyficzne ruchy Gimnastyki Mózgu®, aktywizujące mięśnie obu stron ciała, uaktywniają sieci nerwowe w całym mózgu, w obu półkulach jednocześnie, wspomagając każdy z w/w etapów. Ćwiczenia są efektywne dla każdego: dla dzieci i dla dorosłych. Integrując mózg poprawiają efektywne uczenie się i wyniki we wszystkich poznawczych przedsięwzięciach. Wpływaą na poprawę komunikacji, usprawniają pamięć, koncentrację a przede wszystkim obniżają poziom stresu i w ten sposób mają związek z ogólnym stanem zdrowia.

Metoda aktywnego słuchania muzyki Batii Strauss

Batii Strauss pochodzi z Izraela, Polskę odwiedziła w 1997 roku. Pragnęła przybliżyć dzieciom muzykę klasyczną i po wielu latach poszukiwań znalazła na to skuteczny sposób. Stworzyła metodę aktywnego słuchania muzyki. Dzieci słuchają utworu i wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc albo ruchy taneczne według wskazówek nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych, są to proste ruchy, ilustrujące krótkie opowiadanie związane z każdym utworem muzycznym.

Metoda Batii Strauss daje dzieciom okazję uczestniczenia w utworze muzycznym, przeniknięcia do jego struktury, a w konsekwencji radosny i rozumny odbiór dzieła. Dzieci odczuwają i przeżywają radość wspólnoty tworzenia, dostępną, jakby się mogło wydawać, tylko artystom. Metoda aktywnego słuchania muzyki pozwala na swobodną zamianę ról, jakie mogą pełnić dzieci w danym utworze muzycznym, raz występując w roli wykonawcy, a za chwilę wcielając się w dyrygenta. Dzięki tej metodzie, kształcą swoją wyobraźnię dźwiękową. A utwór, mimo wielokrotnego słuchania nie traci na atrakcyjności.

Nauczyciele, którzy korzystają z tej metody mają możliwość rozwijania aktywności twórczej, własnej i ucznia, nawet, jeśli mają mniejsze doświadczenie muzyczne.

Słuchanie muzyki metodą Batii Strauss integruje różne formy aktywności: słuchanie, granie, tańczenie i śpiewanie z elementami pantomimy, dramy i różnych form plastycznych. Pozwala w sposób niewerbalny odkryć różne aspekty dzieła muzycznego: jego formę, tempo i rytm oraz dynamikę i barwę oraz w stosunkowo krótkim czasie osiągnąć cel zamierzony przez nauczyciela.

Biblioterapia

Nie jest tajemnicą, że książka jest ważnym elementem wychowawczym. Dzieci w wieku przedszkolnym charakteryzują się skłonnością do naśladownictwa, lubią identyfikować się z bohaterami ulubionych książek(bajek), mają wyjątkową wrażliwość emocjonalną. Bajki terapeutyczne pomagają dzieciom zrozumieć otaczającą rzeczywistość, m.in. pojawienie się młodszego rodzeństwa, brak jednego z rodziców, rola babci i dziadka w życiu rodziny, choroba w rodzinie i wiele innych problemów, z którymi borykają się nasze dzieci, a z których my – dorośli często nie zdajemy sobie sprawy. Opowiadania współczesne, bardziej realistyczne często zaspokajają potrzebę wzorów zachowań i poczucia społecznych więzi.

Dzieci maja bardzo delikatną psychikę, łatwo zburzyć lub wręcz zniszczyć odporność ich układu nerwowego dlatego dobór treści powinien być bardzo przemyślany. Elementy zagrożenia, samotności i niebezpieczeństwa powinny być równoważone elementami radości, nadziei i poczucia bezpieczeństwa.